Szesnastoletni Adrian Borkowski z Czernicy, uczeń jaworskiego I LO jest żywym dowodem na to, że marzenia się spełniają. Przynajmniej jego wielkie marzenie, o byciu niezależnym i samodzielnym, urzeczywistniło się w postaci nowego, czerwonego pojazdu, dzięki któremu niepełnosprawny chłopiec, po wielu latach poruszania się przy pomocy balkonika i trójkołowego roweru, będzie mógł swobodnie przemieszczać się. Do tej pory było to niemożliwe, ze względu na powikłania okołoporodowe, w wyniku których Adrian nie mógł poruszać się samodzielnie. Jednak, zważywszy na fakt, że dobre rzeczy nie dzieją się bez ingerencji ludzi o wielkich sercach i ogromnej chęci niesienia pomocy, również i w tym przypadku siłą napędową całego przedsięwzięcia była osoba Pani Anny Magoń, pracującej w sekretariacie ogólniaka. Pani Ania, kiedy tylko zobaczyła Adriana - postanowiła mu pomóc i zrealizować marzenie chłopca. To właśnie dzięki jej zaangażowaniu i zainteresowaniu sytuacją Adriana Fundację Polska Miedź S.A. udało się tuż przed świętami przekazać Adrianowi i jego mamie czterokołową, błyszczącą maszynę, która stała się cudownym i upragnionym gwiazdkowym prezentem. Przekazania dokonał Krzysztof Kułacz, Dyrektor Departamentu CSR w KGHM Polska Miedź S.A., równocześnie sekretarz Fundacji Polska Miedź. Pan K. Kułacz w bardzo ciepłych słowach podziękował Pani Annie i wyraził swój wielki szacunek i podziw dla osób, które chcą pomagać, które widzą, to czego nie widzą inni, czyli zauważają wokół siebie drugiego człowieka i, że mają wrażliwość na cierpienie i niedostatki społeczne. Nie wszystkim i nie zawsze możemy pomóc, ale w tym konkretnym przypadku stało się to możliwe i to nas cieszy. Cieszy również fakt, że Pani Ania - dobry duch Adriana, na tym nie chce zakończyć swojej pomocy i deklaruję, że pomagać będzie dalej. Oczywiście pojazd został „przetestowany" i po drobnych kłopotach z jego uruchomieniem - Adrian rozpoczął jazdę próbną, po której wyraził swoje zadowolenie i radość, że skuter okazał się być łatwy w prowadzeniu, a mama chłopca wyraziła wręcz „zaniepokojenie", że teraz Adriana będzie pewno trudno zastać w domu, w którym pojawi się dopiero, jak zgłodnieje, albo w skuterze wyładuje się akumulator.